Waarom zit er een taboe op praten over je financiën? En waarom wordt dit taboe alleen maar versterkt als je, in welke mate dan ook, problemen hebt met je financiën? Ik vraag me dit elke dag af.
Ik merk dat een groot deel van Nederland stoeit met zijn financiële situatie. Het gaat hierbij echt niet alleen om mensen met een laag inkomen en lagere opleiding, maar ook om mensen met een (boven) modaal inkomen en opleiding op HBO/WO niveau. En bij al deze mensen geldt hetzelfde. Hulp vragen doen ze niet, want ze zijn van mening dat ze het zelf moeten kunnen. Of ze weten niet wie ze hulp moeten vragen. Schaamte speelt ook een grote rol. Maar waarom zou je je schamen? Is het niet hartstikke ingewikkeld om in de huidige financiële wereld je financiën in balans te houden?
Ik kan verschillende redenen bedenken waarom het moeilijk is.
- Je geld heb je niet in handen zoals vroeger, maar geld bestaat voornamelijk digitaal. Alleen als je pint krijg je tastbaar geld in handen. Dat maakt het heel moeilijk goed overzicht te houden.
- Op elk moment van de dag kom je verleidingen tegen. Je kunt op elke straathoek je geld uitgeven. En vaak lijkt het maar een klein bedrag, maar wat als je al deze bedragen optelt?
- De sociale druk; als iedereen in je omgeving een mooie tv heeft of mooie reizen maakt, wil jij niet achter blijven.
- De verschillende fiscale regelingen zijn zeker niet makkelijk en je loopt ook nog eens het risico een groot bedrag terug te moeten betalen wanneer je een fout maakt of een wijziging vergeet door te geven.
Als je al deze zaken bekijkt, dan is het toch heel lastig om op een goede manier je financiën te beheren? Je hebt niet alleen kennis en vaardigheden nodig, maar moet ook kunnen omgaan met sociale druk en verleidingen. En velen hebben nooit geleerd hoe ze hiermee om moeten gaan.
Op geld uitgeven heerst het taboe niet. Dat delen de meeste mensen wel, zelfs heel uitgebreid vaak. Verre reizen, nieuwe auto, nieuwe kleding of schoenen, verbouwing etc. etc. Resultaat hiervan is dat anderen een scheef beeld krijgen van de realiteit. Want als anderen dat kunnen betalen moet ik toch ook meedoen? Dan kan ik niet een weekje naar de camping in Nederland. Sommigen maken daardoor hun spaargeld op of gaan zelfs lenen om mee te kunnen doen aan de levensstandaard van anderen. Maar wordt je daar gelukkig van? Waarom niet gewoon dat weekje camping? Wat zou financiële rust jou opleveren? Meer energie om te besteden aan leuke dingen? Minder piekeren?
En wil je wel graag verder weg? Kijk eens kritisch naar je uitgaven? Kan het slimmer? Heb je alles nodig? Heb je een vriend die met hetzelfde inkomen in jouw ogen meer kan als jij? Vraag eens hoe hij dat doet.