Ik loop in de stad met een gezicht op onweer. Ik ben “gezellig” aan het “shoppen” met een vriendin. Of eigenlijk is zij aan het shoppen en ben ik vooral bezig mezelf heel zielig te vinden. Want ik heb geen geld meer om te shoppen. Na jaren van bijna onbeperkt uitgeven zijn nu de zeven magere jaren gestart. En dat vind ik op zijn zacht gezegd niet leuk. Ik ging regelmatig de stad in en kwam ook altijd met iets thuis. Kopen is leuk, het geeft me een goed gevoel. Dat dat goede gevoel maar voor even is en ik regelmatig na twee keer dragen alweer klaar ben met het kledingstuk denk ik maar even niet over na. Dit doe ik nooit meer, denk ik. De stad in terwijl ik niet kan shoppen. Alles wat in de rekken hangt is op dat moment leuk, terwijl ik normaal gesproken veel moeite heb met leuke kleding vinden.

Heel blij ben ik wanneer we een einde kunnen maken aan de shopmiddag. Ik ga chagrijnig en met lege handen naar huis, mijn vriendin vrolijk en met meerdere nieuwe kledingstukken. Eenmaal thuis ben ik nog steeds chagrijnig en boos schop ik de deur van mijn kledingkast open. Die is goed gevuld, menig kledingwinkel zal er jaloers op zijn. Maar de meeste kleding heb ik al tijden niet meer aan gehad. Elke ochtend het gevoel dat ik niets heb om aan te trekken…..  Ik besluit maar op te gaan ruimen. Alles wat ik een jaar niet aan heb gehad gaat naar de kringloop. Bijna ieder kledingstuk trek ik aan en ik combineer ook van alles. Het resultaat is niet alleen een opgeruimde kast en twee dozen voor de kringloop maar ook meerdere leuke “nieuwe” setjes. Ik heb gewoon geshopt in mijn eigen kledingkast! Ben meerdere kledingstukken tegen gekomen waarvan ik het bestaan totaal vergeten was. De onweerswolk boven mijn hoofd verdwijnt en ik kan de zon weer zien.

Mijn hersenen maken overuren; waarom is kopen zo belangrijk? Ik heb in principe genoeg. Waarom is genoeg nooit genoeg? Waarom heb ik mezelf nu zo’n baaldag bezorgd? Wat is nu belangrijk, een dagje weg zijn met een vriendin of iets kopen? Waarom wordt ik happy van kopen? Heb ik het echt nodig? Allemaal vragen waar ik het antwoord wel op weet, maar rationeel denken en shoppen gaat op de een of andere manier slecht samen.

Het allerleukste vind ik dat mijn kleding dat ik naar de kringloop breng heel erg in trek is bij de vrijwilligers die naast de winkel werken. Regelmatig zie ik ze lopen in “mijn” kleding waar zij hartstikke blij mee zijn. Dat geeft me een veel beter gevoel als zelf kleding kopen.

Mijn nieuwe doel is om met zo weinig mogelijk kleding er leuk uit te zien. Hiervoor wil ik een stylist/personal shopper inhuren. Dat kost wat, maar al die losse uitgaven voor kledingstukken is uiteindelijk duurder. Doordat dit mijn doel is, is het voor nu heel makkelijk niets te kopen. Want des te minder ik koop des te sneller ik op pad kan met de personal shopper.