Ik ben een redelijke control freak en doe het liefst alles zelf, ook uit kostenoverweging. Maar er is 1 taak die ik met alle liefde uit besteed. Dit voelt heel decadent maar blijkt ook nog een goede financiele beslissing.
Bij mijn geboorte heb ik geen schoonmaak genen meegekregen. Die waren al vergeven aan mijn zus. Ik vind het niet leuk, kan het niet en schuif het vaak voor me uit.
Op kamers was het nog wel te doen, alles schoon houden. Ook in mijn eerste huurhuisje van circa 50m2 was het nog te doen. Maar toen ik verhuisde naar mijn grote mensen eengezinswoning moest er echt een andere oplossing komen.
Ik probeerde mijn man ook aan de schoonmaakklusjes te krijgen, zonder resultaat. Hij had er al net zoveel talent voor als ik. Het ging zo; ik maakte een lijstje wat hij moest doen, hij bekeek dit lijstje, verschoof het eens, deed af en toe een klusje, maar had na een week nog niet de helft van het lijstje klaar. Zelf bracht ik het er al niet veel beter af. En wanneer ik wel druk bezig ging leek ik het alleen maar erger te maken. Ik was er helemaal klaar mee. Toen ik ook nog een HBO opleiding naast mijn werk ging doen vond ik het een goed excuus om een huishoudelijke hulp te zoeken.
Hoe ik me voelde na het eerste bezoek van mijn hulp! Ik kwam na een dag hard werken thuis in een heerlijk geurend en super schoon huis. Mijn afzuigkap en kookplaat glommen ineens alsof ze nieuw uit de doos kwamen. De vloer was schoon en alle kalk was van de glazen douchedeur. Iets waar ik al menig uur mee bezig was geweest met weinig tot geen resultaat. En dat alles had ze in 2 uurtjes gedaan!
Vanaf die dag had ik elke twee weken zo’n geluksmomentje. Aan de ene kant voelde het heel decadent, aan de andere kant was ik zo blij. Mijn huis was schoon én ik had tijd voor andere dingen. Ik durfde ook eindelijk toe te geven dat ik er niet goed in was. En mijn hulp had er gewoon lol in. Af en toe was ik thuis en zag haar als wervelwind door het huis gaan.
Inmiddels studeer ik al niet meer en heb ik veel inkomen moeten inleveren, maar mijn huishoudelijke hulp zeg ik niet op. Ik maak er ruimte in ons budget voor. Het is ook niet logisch om het op te zeggen. Want ik verdien meer per uur dan mijn huishoudelijke hulp én ik doe er veel langer over. Een slimme investering dus.
Moraal van dit verhaal. Ben jij wel de juiste persoon voor bepaalde zaken? Je auto breng je sowieso naar de garage, maar er zijn veel meer zaken waarvoor jij waarschijnlijk niet de beste persoon bent, maar waarvan mensen vinden dat ze het zelf moeten kunnen en doen. Waarom? Bij een onderneming huur je toch ook medewerkers in voor een bepaalde taak? De communicatiemedewerker maakt daar ook niet schoon. Zie jouw huishouding ook als een onderneming. Jij bent de CEO daarvan. Hoe zou je het dan aanpakken? Welke taken horen bij jou en welke besteed je uit? Wat kost dat en, nog belangrijker, wat levert het op? Financieel, kijkend naar jouw uurloon t.o.v. het uurloon van degene die je inhuurt plus hoeveel beter en sneller de ander de taak uitvoert. En vergeet de andere voordelen zoals meer tijd voor jezelf en je gezin niet.
Wat zou jij graag willen uitbesteden?
PS Opvallend is dat onze zoon dagelijks aan het stofzuigen, dweilen en vegen is. Hebben de schoonmaakgenen een generatie over geslagen? Of went hij straks een de huishoudelijk hulp?
Lijkt op mijn verhaal!